چگونه استاد پیانو خوب پیدا کنیم؟

مهم ترین بخش یادگیری پیانو، انتخاب یک استاد خوب است. اما چطور باید استاد خوب را تشخیص بدهیم؟ در این مطلب سعی میکنم شمارا در این مورد راهنمایی کنم. 

١. اولین ویژگی یک استاد خوب پیانو، تخصص و توانایی هنری اوست. یعنی بر همه‌ی تکنیک‌های پیانو، اصول تئوری موسیقی و سلفژ آشنایی کامل داشته باشد. طوری که بتواند با اجرای پیانو هر شنونده ای را به وجد بیاورد و در عین حال هر سوالی در زمینه کاری خود را به راحتی پاسخ بدهد. اگر استادی را یافتید که تحصیلات عالیه در زمینه موسیقی داشته باشد، میتوانید مطمئن شوید که دست‌کم این ویژگی را داراست. چراکه در حال حاضر در ایران فقط ٢ دانشگاه دولتی اقدام به پذیرش دانشجوی کارشناسی ارشد موسیقی میکنند. آن هم با تعداد بسیار انگشت شمار و البته فارغ‌التحصیلی بسیار سخت. پس میتوانید مطمئن شوید کسی که در این مقطع تحصیل کرده است، به اندازه‌ی کافی محک خورده است. ولی با این وجود این ویژگی به تنهایی برای یک استاد پیانوی خوب کافی نیست.

٢. ویژگی بعدی یک استاد خوب پیانو، توانایی انتقال مطلب یا همان توانایی تدریس است. برخی افراد هستند که با وجود مهارت بسیار بالا در نوازندگی، توانایی انتقال مفاهیم را ندارند. در اینگونه مواقع معمولا استاد که نمی‌تواند نتیجه آموزش خود را در کار هنرجو ببیند، احساس میکند که هنرجو بهره‌ی هوشی و یا استعداد پایینی دارد. در نتیجه استاد و هنرجو، هردو عصبی شده و احتمالا در نهایت، هنرجو علاقه خود را برای ادامه یادگیری پیانو از دست می‌دهد. برای اینکه مطمئن شوید استاد مورد نظر شما در انتقال مفاهیم تواناست، ٢ راه پیش رو دارید: یا اینکه با هنرجویان فعلی او م کنید و نظر آنها را بدانید که البته ممکن است اطلاعات چندان دقیقی به دست نیاورید. راه دوم آنکه از استاد بخواهید چند جلسه (٢ تا ۴ جلسه) آزمایشی به شما تدریس کند و بعد از آن، در صورتی که شما از او بخواهید کلاس ادامه یابد. در این شرایط حتی اگر هنوز ساز نخریده باشید هم چندان مهم نیست. زیرا میتوانید تئوری موسیقی را که بسیار لازم است بیاموزید و در عین حال مهارت تدریس استاد را محک بزنید. فراموش نکنید استادی که به هر دلیلی سر کلاس عصبی شود یا هرگونه رفتار هیستیریک از خود نشان دهد، احتمالا شما را از یادگیری موسیقی دده میکند.

٣. اخلاق حرفه‌ای ویژگی مهم بعدیست. اخلاق حرفه‌ای یعنی اولا استاد بی دلیل بداخلاقی و تندی نکند. حتی اگر ١٠ بار مطلبی را به شما گفت و فرا نگرفتید، با حوصله برای بار یازدهم نیز توضیح دهد. همچنین یک استاد با اخلاق هرگز به بیراهه نمی‌زند. مباحث خارج از کلاس را بی دلیل مطرح نمی‌کند و از حاشیه سازی میپرهیزد. در نهایت آنکه تنها هدف او کسب درامد نباشد و آینده‌ی هنری هنرجویانش حقیقتا برایش مهم باشد. معمولا استادی که زیاد در مورد پول و شهریه کلاس صحبت میکند یا به محض پایان تایم کلاس، از ادامه تدریس حتی چند دقیقه بیشتر خودداری می‌کند، انگیزه‌های مالی بسیار بیشتری نسبت به انگیزه آموزشی دارد. حتی برخی استادان اگر بیشتر از تایم مقرر سر کلاس بمانند، آن را ٢ جلسه حساب می‌کنند که این رفتار جدا مایه‌ی تاسف است.

۴. تجربه کافی برای تدریس ضروری است. تجربه وما تعداد سال‌های تدریس استاد نیست. بلکه تعداد هنرجویانی که پرورش کرده است میتواند مهم تر از سنوات باشد. شاید بتوان گفت استادی که دست‌کم 200 هنرجوی مختلف را تجربه کرده باشد، به اندازه کافی تجربه کسب کرده است و می داند با شرایط مختلف و هنرجوهای مختلف چگونه باید برخورد کند.

نکات بالا مواردی بود که به نظرم مهم ترین مسائل مربوط به یک استاد موسیقی خوب است. اما مطمئنا موارد دیگری هم وجود دارد که اهمیت خود را دارند. فراموش نکنید که شما با یک ساز نه چندان خوب و غیر استاندارد ممکن است بتوانید نوازنده‌ی خوبی شوید، اما با یک استاد ناوارد یا بداخلاق هرگز.